«کورتنی کاکس پیراهن زردی پوشیده و بی‌نهایت زیبا بود. از یکی از دوستانِ مشترک، راجع به لیسا کودرو شنیده بودم و درست همان طور که دوستم گفته بود، خوشگل و بامزه و بغایت باهوش بود. متی له بلانک آدم باحال و خون‌گرمی بود و دیوید شویمر موهایش را خیلی کوتاه کرده بود (نقش پونتیوس پیلاطس را با گروه تئاترش در شیکاگو بازی می‌کرد) و با چهرهٔ معصومش از همان اول بسیار بامزه بود: خون‌گرم و باهوش و خلاق. بعد از من، دومین نفری بود که بیشترین شوخی‌ها را پیشنهاد می‌کرد... من احتمالاً روزی ده تا شوخی پیشنهاد می‌کردم که دو تایشان قبول می‌شد. فقط برای خودم شوخی پیشنهاد نمی‌کردم، برای همه شوخی پیشنهاد می‌دادم. می‌رفتم پیش لیسا و می‌گفتم: «می‌دونی، شاید بامزه باشه اگه این رو بگی...» و او هم امتحانش می‌کرد. کارگردان، جیمی باروز هم بهترین کارگردان صنعت هالیوود بود... هم تاکسی و هم چیرز را کارگردانی کرده بود. به‌طور غریزی می‌دانست که کار اول ما این است که همدیگر را بشناسیم و تأثیر عاطفی متقابل با هم تشکیل دهیم. بلافاصله، بارقه‌های احساسی در فضا حس می‌شد.