پری ها دوباره دور افلیا چرخیدند و از او خواستند دست بجنباند، ولی برای او سخت بود در این اتاق کهن که همه چیز، از جمله آن بچه خوار روشن پوست، انگار در زمان منجمد شده بود، شن های روان را به یاد بیاورد. یکی از پری ها برای آنکه مطمئن بشود هیولا همچنان حرکت نمی کند، آن قدر به آن صورت ترسناک نزدیک شد که چیزی نمانده بود بال هایش به پوست او بخورد، ولی بچه خوار طوری بی حرکت ماند که انگار فقط مجسمه ی یادبودی از خودش و همه ی اعمال مخوفش بود.